Veel vraagtekens spoken weer door mijn hoofd. Twijfels over mijn lijf, angst en stress over mijn toekomst. Maar waarom? Ik heb toch een fantastisch leven?
Mijn hoofd draait weer overuren sinds dat ik de vorige keer mijn blog scheef. Twijfels over mijn lijf, want sinds ik tijd heb, heb ik ook tijd om te voelen wat mijn lijf eigenlijk te zeggen heeft. Sinds oktober heb ik een andere hoofdsteun, de fockal. Op het oog leek die erg geschikt voor mij omdat ik eindelijk de juiste steun heb die ik nodig zou moeten hebben. Maar ik zit heel erg in dubio.
Na mijn laatste massage afspraak begon ik te balen en mijn hoofd maakte weer overuren. Verdomme! Kom ik net van de massagetafel af, wordt ik weer in de verkeerde houding gedwongen! Mijn gedachten stonden weer op negatief. Mhe, ik kan niet meer. Ik wil dit kut lij niet meer.
De mensen die mij goed kennen weten dat ik dit vaker heb. Ik zat weer in een negatieve spiraal.
Dagen vlogen voorbij. Ik had die zaterdag een vriend op bezoek die ik al heel lang niet meer gezien had. We hadden veel te bespreken en te lachen. Toen wij besloten om nog even een blokje om te lopen. Het was koud maar de zon gaf haar eerste stralen af.
Tijdens onze wandeling kwamen wij op het onderwerp dat wij al heel lang het idee hadden om samen sushi te gaan eten en dat het nu toch echt tijd werd. De grap was dat hij mij wilde helpen terwijl hij zwelf in een rolstoel zit en spastisch is. Maar dat heeft ons niet weerhouden om het toch te proberen. Nou, dat was afgelopen zaterdag. Wij betrokken veel bekijken met ons gegeit, maar whatever.
Toen Abel de cocktailkaart tevoorschijn haalde sprong ik zowaar uit mijn stoel. Du, tuurlijk wilde ik een cocktail! Het was precies wat ik op dat moment nog had. Lachen met een vriend en niet alleen met zorgverleners.
Ondertussen draait mijn hoofd overuren. Ik denk aan de hoorzitting die volgde week zat gepland. Rete spannend, want het gaat over mijn toekomst.
Ik knijp mijn bilen samen als ik eraan denk. Graf diepen kuilen in mijn hoofd. Wat gaan ze vragen? Wat als het mis gaat? Er is teminste een voordeel. Ik heb een Hollandse mond.
Ik ben moe, ontzettend moe want mij lief kat is voor de tweede keer krols en een kop vol zorgen helpt daar niet bepaald aan mee.
