Vorige week schreef ik dat ik er een beetje doorheen zat. Dat ik weer eens baalde van mijn lijf en dat ik de pijn zat ben. Daarop kreeg ik veel positieve reacties van mensen die met mij mee leefde. Dat kon ik erg waarderen, ook omdat ik het gevoel had dat ik even niet alleen was en dat jullie met mij mee leven. Dank jullie wel daarvoor!
Met een verdrietig gevoel begon ik aan mijn week, maar dat liet ik op mijn werk niet merken. Ik was de Selina die haar masker op deed. Het waren intensieve dagen maar tegelijk was ik ook blij dat ik op kantoor was. Afleiding van mijn lijf en afleiding van de pijn. Gezellig met elkaar ergens aan werken. Ik kreeg de opdracht om een mailtje te schrijven naar een klant om iets te vragen. Het was het eerste mailtje die ik naar een klant heb gestuurd. Ik vond dat best spannend maar het is het teken dat ze mij toe vertrouwen en dat maakt mij blij. Als ik zo een mailtje schrijf denk ik gelijk aan mijn certificaat Nederlands die ik vorig jaar gehaald heb. God, is dat alweer een jaar geleden? Ik ben trots op wat ik tot nu toe al heb bereikt. Ik had vijf jaar geleden niet gedacht dat ik in de webseid wereld zou zitten, dat ik collega’s zou hebben en dat wij klanten zouden hebben. Ik weet nog dat mij mentor met het nieuws kwam dat ik geen VMBO diploma kon halen. Mijn wereld storten even in mekaar. Geen doel meer. Stress sloeg toe. Dat heeft een jaar geduurd totdat ik weer een nieuw doel had om mijn tanden in te bijten en dat doel was mijn Nederlands certificaat halen. En dát is mij gelukt!
Dinsdag middag hoorde ik op de radio dat contact beroepen weer mogen beginnen. Drie keer raden wat ik heb gedaan? Yep Ik heb gelijk mijn masseur geapt. Jaaaaaa, we mogen weer!!!! S’ avonds was het dan echt officieel. Wij krijgen groen licht voor contactberoepen! Wij hebben de persconferentie tijdens het eten gekeken. Wat normaal gesproken niet mag, maar de maandelijkse persconferentie is in deze tijd een uitzondering. Mijn mobiel lag deze avond naast mij. Wat normaal gesproken ook not don is. Een vriendin apte mij. “heb je al een afspraak?” En of ik die heb! Even geen pijn, even geen spasmes. Meneer Rutte, mag ik u hartelijk bedanken want woensdag heb ik een afspraak!
Okey, ben ik bang dat hij het weer terug gaat draaien. Maar ik hoop dat hij het voor aankomende week niet gaat terug draaien maar dat zal vast niet, toch? Ik kreeg vorige week een opmerking of ik niet een keer huifbed wilde rijden om te kijken of dat ook iets met mijn pijn gaat doen. Eerst was ik een beetje huiverig want ik wilde ook gewoon op het paard zitten. Tenslotte is dat mijn sport. Maar ik wist toen nog niet wanneer ik weer naar mijn masseur kon dus ik heb toch overwogen om contact op te nemen met de manege. Ik kan terecht! Hopelijk op 24. Finges crosst
Eigenlijk was dit mijn hoogte punt van deze week. Het lijkt ook erop dat mijn lijf denk o, ik wordt woensdag weer gemasseerd dan kan ik ook minder pijn hebben. Haha, tja dat heeft mijn masseur ook gezegd. Alles je de hele tijd aan je pijn denk wordt het alleen maar erger. Maar ja, hoe kan je ervoor zorgen dat je er niet aan denkt?
