Nu denk je o, yes! Eindelijk weer een positieve blog. Jazeker!
Het was een week waar ik mij goed voelde, een week waar alles ging zoals ik het in mijn hoofd had, een week waar ik luisterde naar mijn lijf. Ik ben blij dat ik mezelf weer een beetje terug heb gevonden, dat ik en mijn lijf weer samen werken. Want, ja deze heb week ik ook minder pijn. Hoe zou dat nou komen?
Ik heb meer energie dan andere weken dat vind ik ook omdat ik dan beter grip heb op dingen die ik moet doen. Dingen die ik moet doen zijn opeens zo veel makkelijker! Het is tijd om weer iets meer positieve tijd in mijn leven te brengen.
Als ik denk aan de afgelopen maanden denk ik waar was die Selina met haar positieve tijd? Waar was die Selina die vanalles wilde proberen? Ik baal van mezelf dat ik steeds minder zelf doe. Ik kan al niet veel zelf, maar die dingen die ik zélf kan vertik ik om te doen. Waarom?
Ik geef mezelf vaak op mijn kop. Dan denk ik godsamme, waarom doe je dat niet?! Waarom steek je weer je kop in het zand?! Ik baal dan, want ik weet dat ik dan afhankelijk ben van andere. (wat betreft rijden.) In de winter verschuil ik mij achter het excuus dat het koud is en ik dan echt niet kan rijden. (Wat echt zo is). Maar nu het weer zomer begint te worden vertik ik het nog steeds!
Ik weet dat het moeite kost, ik weet dat ik niet emmers energie heb en ik weet ook dat ik mijn energie moet verdelen over de dag, maar ik wil meer zelf rijden! Hoe ga ik ervoor zorgen dat ik weer meer zelf ga rijden?
Zoals wat ik vorige week met mezelf had afgesproken dat ik meer ga kantelen, ga ik voor aankomend week afspreken dat ik meer ZELF ga rijden. Of wordt het toch nog te koud? AAAAAAAAAAHHHHHH! Dit bedoel ik dus, ik vind altijd wel een excuses om het niet te doen. Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik mijn grenzen kan bewaken?
Nu denk je ja, dat weet ik zelf niet. Hoe doet iemand met CP dat dan?
Nou dat is niet zo moeilijk! Gewoon keihard op je bek gaan. Ja sorry hoor, maar dat is gewoon hoe mijn leven eruit ziet. Vallen en weer opstaan. Maar wat doe je als je even niet meer kan opstaan? Wat als je zo hard op je bek gaat dat je niet meer durft om het opnieuw te proberen?
Hoe kan ik mezelf weer op de weg helpen (zonder dat ik met kleerscheuren thuis kom)?
Dat zijn vragen wat mij bezig houden en waar ik het antwoord zelf nog niet op weet.
Ik ga de komende week uitvogelen wat voor mij de beste manier is.
Hierover praat ik jullie volgende week over bij.
De tijd is eindelijk aangebroken dat ik mijn blog’s op mijn eigen website ga plaatsen zodat ik hopelijk meer lezers krijg, ook van mensen die mij niet kennen. Mijn vraag is daarom ook of jullie deze blog wil delen? Alvast bedankt!
#hetlevenvanselinaterenghi
