Mensen die mij niet kennen denken dat ik niets kan, dat ik zielig in een hoekje ga zitten huilen en dat ik zielig ben. Maar dat ben ik niet! Ik ben Selina en ja, ik heb een beperking, ik heb mijn moeilijke dagen maar ik ben Selina en niemand kan mij tegen houden!
Ik zou willen dat mensen begrepen dat ik (en ik spreek voor heel veel andere mensen met een beperking) als een normaal mens wordt behandeld. Maar wat als je gewoon in een bepaald hokje wordt gedrukt? Wat als je niet “gewoon” in de maatschappij worden meegenomen? Dat is iets wat bij mij al jaren gebeurt en ik vind dat niet eerlijk! Kijk eens goed om je heen. Hoe veel mensen zie je met een beperking?
Als ik op straat loop(rij) kijken ze mij raar aan. Kinderen kijken als of ik een buitenaards wezen ben en sommige volwassen kijken alsof ze nog nooit iemand in een rolstoel hebben gezien.
Kijk, als je kind ben snap ik dat je denkt he, wat heeft zij? Want kinderen hebben nog geen idee hoe het is om iemand met een beperking tegen te komen. Maar volwassenen moeten toch weten dat niet iedereen gelijk is? Of is dat ook al te veel gevraagd? Ik zou willen dat meer samen gedaan wordt met kinderen zonder en kinderen met een beperking. Bijvoorbeeld de mytylschool niet ergens achter de sportvelden druk. Jongens, leg bijvoorbeeld een fietsroute langs de mytylschool zodat kinderen in het regulier onderwijs zien dat wij ook gewoon naar school gaan!
Voor mij geldt dat helaas niet meer omdat ik nu volwassen ben maar ik vind dat dagbesteding geen dagbesteding meer genoemd moet worden. In plaats daarvan wil ik dat het gewoon onder werk valt. Ik wil kunnen laten zien wat wij allemaal doen. Nou kan dat ook! We hebben namelijk met kerst een filmpje gemaakt om te laten zien wat wij allemaal doen. Dat filmpje kan je bekijken op YouTube.
Deze week was ook een week waar ik extra moe was. Er waren zo veel dingen die mij moe hebben gemaakt en ik weet zelf ook niet waarom. Misschien omdat ik weer sinds 4 weken pijn heb? Ja, het ging echt heel lang goed! Vanaf mijn massage tot vorige week bijna geen pijn gehad! Eigenlijk sinds dien ik op het huifbed heb gelegen heb ik weer pijn. Nu denk je hu? Huifbed rijden is toch voor de ontspanning? Ja, het was ook ontspannen maar als ik op mijn rug lig gaat mijn hoofd naar achter en dan heb ik een knik in mijn nek. Dat is al een paar jaar het geval. Dat heeft dan weer met mijn kromming van mijn rug te maken. Het blijft confronterend om dat te voelen. Maar ik ga gewoon door. Door tot ik er bij neer val want tja, dat is Selina en niemand houdt mij tegen!
