Nu ik al een half jaar aan het stil staan ben, heb ik pas door wat er in mijn kop gebeurt. Een kop dat nooit stopt. Een kop dat letterlijk alles overdenkt. Maar hoe ga je ermee om?
Ik zit weer in mijn appartement en had weer eens zin om te schrijven. Het was weer tijdje geleden dat ik een wordocument opende omdat ik zelf enorm in de knoop zat. Ik wilde heel graag schrijven, maar het lukte niet. Mijn lijf is/was op van alle weken stress. Stress om de uitslag van de hoorzitting. Ze hadden zes weken om een besluit te vormen over het geldpotje en die hebben ze gebruikt.
Terwijl ik deze blog aan het schrijven ben, ben ik ook andere dingen aan het doen. Ik zweer! Ik ga in deze blog jullie vertellen hoe vaak ik afgeleid ben. Afgeleid! Maar goed, waar was ik? Afgeleid! o, dit wordt echt een super blog!
Maar, de hoorzitting. Oja, ik zou uiterlijk de 5de de uitslag krijgen. Okey en we gaan zo eten. Ik ga stuk! Die week zat ik weer in de stress. Elke dag papa apen. Wacht ik krijg een maltje. Blijf hangen! Ben ik weer. Maar nog geen gehoor. De 5de was de dag. Okey eten. Ja, ben ik weer. O, ja, die dag. Het was een vermoeiende dag. Ik in de stress en mijn lijf opslot. Ondertussen zit ik nu aan het ontbijt deze blog te schrijven. Ik kon mij niet concentreren. Ook tijdens de coaching was ik er niet helemaal bij. Afgeleid. Gelukkig had ik die middag een massage gepland en dat was maar goed ook!
Ik voelde mijn lijf weer in de vertrouwde ontspanning komen, maar mijn hoofd was weer overal en nergens. Toch genoot ik van de massage. Vervolgens ging ik door naar Utrecht om naar mijn ouders te gaan. Fijn om terug te gaan. Ik voelde mij moe maar wel ontspannen. ja, en weer afgeleid! Mijn kop wil sneller dan mijn ogen. Ik ben volledig, hoe schrijf je dat woord? Ff Google. Gecrasht bij mijn ouders, wat ook mag en logisch is.
Wat er ook nog bovenop, moest ff vragen of ik dit kan vertellen in mijn blog, maar ik heb toestemming. Dus wat er ook nog bovenop kwam was dat een huisgenoot in die zelfde week overleed. Dat ging natuurlijk ook niet in mijn koude kleren zitten. Ik vond het gek en mijn hoofd dacht mijn leven begint nu en die van hem eindigt. Wacht oma apt! Ben zo terug. ja, ben ik weer. Dat vond ik heel raar.
Nu is de vraag, mag ik hier bijven wonen? Het antwoord lig helaas nog in het midden. Maar hopelijk komt er een, ik ben er weer na een pauze van een paar uur. Ik moest mij even weer inlezen. Oja, ehm, wonen. Hopelijk komt er binnenkort een einde aan en kan ik mij snel hier inschrijven, want wij zijn allemaal op!
Nu even over mijn ADD/CP-hoofd, nu weten jullie een beetje wat er gebeurt in mijn kop. En dit is nog maar een klein deel, want er gebeurt zoveel in mijn hoofd en dit gaat eigenlijk te snel om het op papier te zetten. Ik zou het leuk vinden als jullie laten weten wat jullie ervan vinden. Ik zou zeggen tot de volgende! 😉
