Tekens als ik in bed lig en ik eigenlijk wil slapen komt de gedachte dat ik wil schrijven. Maar als ik dan mijn tobi heb wil ga ik toch scorelen. Waarom heb ik niet de discipline om te schrijven en kijken ik Netflix leeg?
Vorige week genoot ik van het prachtige weer. Elke dag in de tuin zitten en buiten zijn. Ik ben aan het opladen. Toch merk ik dat mijn hoofd niet stil staat. De afgelopen tijd waren een paar dingetjes gebeurt in huize Vivre, eigelijk wil ik niet over schrijven, voor mij was het meebewegen. Maar dat is niet erg, alleen mijn cp\autistische kop kan daar niet mee overweg. Ik had het zwaar en mijn hoofd was regelmatig negatief. Waarom kan ik niets zelf? Waarom ben ik afhankelijk van iedereen?
Dat zijn dan de negatieve gedachten die dan naar boven borrelen. Als ik dan aangeef dat ik in die negatieve spiraal zit helpt het wel. We praten er dan over en dan wordt ik uit de negativiteit getrokken en op een ander denk spoor gezet. Dat is dan fijn. En bij mijn coachingsessies leer ik wat er gebeurt en hoe ik het kan veranderen.
Afgelopen keer merkte ik ook op dat ik de theorie goed snap, maar om het dan in praktijk toe te passen, dat kan ik dan weer niet. Teminste, nog niet.
Afgelopen weken had ik geen puf om te schrijven. Waarom? Omdat mijn hoofd weer in de negatieve fase zat. Ik zat mezelf in de weg met mijn gedachtes, met gevoelens. Ik zat niet lekker in mijn vel. Ik ga dan telkens weer op mijn telefoon swipen, scoren en chatten met vrienden. Waarom kan mijn hoofd dan niet schrijven?
Er gebeurt veel te veel in mijn hoofd en als ik dan besluit te schrijven. Tja, jammer zou ik zeggen. Ik merk dat als ik eenmaal begin te schrijven dat mijn hoofd sneller gaat dan mijn ogen. Daarom wil ik niet meer schrijven. Maar op dit moment wil ik jullie graag meenemen naar mijn zoektocht hoe ik rust krijg in mijn hoofd. Teminste, dat ben ik nu aan het leren.
Ik doe nu sinds twee maanden drie keer per maand yoga erbij. Dit stond al even op mijn wensenlijstje.
Na heel wat middagsjes Google afstruinen en wat poging gedaan om mensen te benaderen heb ik via via iemand gevonden! Ik was al blij dat iemand het met mij aandurft. Want heel eerlijk, ik weet ook dat mij yoga te geven niet gaat zoals een reguliere yogales.
Waarom yoga?
Een paar jaar geleden heb ik yoga ontdekt op een festival waarbij ik een workshop heb gevolgd. Ik merkte aan mezelf en aan mijn lijf dat ik hier meer mee wilde doen.
Omdat het in een groep was, kon ik het moeilijk het bijbenen waardoor ik uiteraard gefrustreerd raake. Maar het bleef tollen in mijn hoofd, dus heb ik die organisatie gemaild of ik contact mag opnemen met die gene. Zo gezegd zo gedaan, maar helaas kon ze mij niet verder helpen.
Een halfjaar later kwam ik voor een traject in de Hoogstraat. In de wachtkamer zag ik een briefje met yoga. Ik heb mam een foto laten maken en toen ik thuis kwam heb ik gemaild of ik kon aanschuiven. Een week later stond ik op de yogamat.
Het enige “nadeel” was dat het toch in een klein groepje was. Ik merkte weer dat het te snel ging ookal nam de docent af en toe tijd voor mij.
Na de les zei hij ja, eigenlijk moet je een op een les krijgen. Dat was de bevestiging dat ik dat echt nodig heb. Na even praten bood hij aan om een keer bij hem langs te komen voor een privéles. Zo gezegd, zo gedaan en ik moet zeggen dat smaakte naar meer!
Tja, toen begon mijn rollercoaster met het uit huis gaan en had ik het even geparkeerd. Tot ik gestopt was met werken en een lijstje begon met dingen waar ik blij van wordt en wat ik zou willen. Ja, je raad het al, daar staat onder andere ook yoga op.
Zoals ik hierboven al schreef, ik heb een aantal dagen gegoogeld en gevonden!
Eerst een proeflesje gedaan om te kijken of het klinkt en of ik mij prettig voel bij haar. Nou ja, de vonk sloeg natuurlijk over! Dus ik heb mijn bewindvoerder gevraagd of ik yoga erbij mag doen. Ze gaf een “Go” voor twee keer per maand. Ik was blij want dat betekent dat het wordt.
Het is een enorme lieve en mee bewegende vrouw (letterlijk en figuurlijk:)). Ik leer nu om uit mijn hoofd te gaan en te voelen wat mijn lijf te zeggen heb. Het bewust worden van mijn lijf.
Vorige maand zag mijn bewindvoerder op de factuur dat het goedkoper is dan dat wij hadden berekend. Wat betekent dat dames en heren? Dat ik in plaats van twee keer per maand, drie keer per maand kan. Tja, daar zeg ik zeker geen nee tegen!
Wat ik ook nog niet verteld heb is dat ik begin januari met mijn Zweden meiden naar de sauna ben geweest. Ja, je leest het goed! Ik had dat toevallig op vakantie onder op een schattig kleine campingtje. Een groot succes en we besloten om dat in Nederland als reünie te doen.
Zo gezegd, zo gedaan. Lekker begin januari met oer hollands klote weer. Het was in het begin facking awkward maar na twee sauna’s wen je je er aan.
Je moet maar zo denken: iedereen is gelijk. Of je nu in de sauna bent zonder kleren of gewoon op straat met kleren rond loopt.
Mijn lijf ontspannende en ik kon rustig. Sauna’s baden. niks was te gek voor mijn lieve meiden. Ik ben in verschillende sauna’s geweest en het smaakt naar meer! Daarom wil ik een keer in de zoveel maanden een saunatje pakken. Ik ben alweer aan het plannen
