Ik zat dinsdag op mijn werk en ik moest iets nakijken aan de achterkant van mijn eigen website, toen las ik mijn laatste blog. Die ging vooral over de pijn die ik ervaar, over mijn nieuwe methode om de pijn te “bestrijden”. Met die nieuwe methode heb ik mij de afgelopen twee weken bezig gehouden. Om te voelen hoe mijn lijf in haar vel zit. Het is een ontdekkingstocht, een tocht waarin ik mijn lijf nóg beter leer kennen. Ik ben in mijn lijf de baas. Misschien klinkt het raar, maar als je lijf niet doet wat die moet doen, moet je soms consequent zijn.
Ik denk veel na de afgelopen weken. Over de combinaties van mijn werkende leven en mijn lijf, over inhoudelijk dingen van mijn werk, maar ook hoe ik in mijn vel zit heeft de afgelopen week een grote rol gespeeld. Ik luister naar mijn lijf en eigenlijk gaat dat best goed. Ik doe nieuwe dingen en terwijl ik dat doe besef ik hoe ik gegroeid ben het afgelopen jaar. Ik ben een nieuwe Selina. Ik ben (op mijn werk) een Selina die altijd haar mondje klaar heeft liggen, ik ben de Selina die door wil groeien, die nieuwe uitdaging wil aangaan. Afgelopen heb ik een nieuwe taak weten binnen te hengelen. En ik ben daar enorm trots op! Mijn moeder zei tegen mij: “wat doe je jezelf aan?” Maar ik klaar voor een nieuwe uitdaging.
In Zeist hebben wij één keer in de twee maanden deelnemers overleg. Afgelopen dinsdag hebben wij weer zo’n overleg gehad. Die nacht werd ik wakker en dacht bij mezelf waarom hebben wij dat niet ook in Culemborg? Waarom gebruiken die dingen altijd s’nachts?!
De volgende dag stelde ik het voor aan mijn begeleider. Die vervolgensszei: “Selina, ik vind het een leuk idee alleen ik heb er geen tijd voor.”
Met andere woorden: Regel het maar. Succes!
Tja, nu heb ik zelf werk geregeld! Dus vrijdag heb ik een document gemaakt met punten die ik vervolgens ga rond sturen naar alle collega’s in Culemborg. Gelukkig had mijn collega die in Zeist de notulen maakt in de Claud gezet waar ik ook toegang voor heb. Dus ik heb het document bijna helemaal overgetypt. Terwijl ik bezig was om de tekst over typente realiseerde ik mij dat ik misschien ook kon kopiëren en plakken. Maar ja, daar was het al te laat voor. Wat is het spreekwoord ook alweer? Al doende leert men, toch? Dus ik heb dat hele document over getypt.
Ik kijk even achterom en zei een mooie weg die ik afgelegd heb. Een weg met af en toe wat dalen, maar zonder dalen kun je ook geen pieken berijken.
#hetlevenvanselinaterenghi
