Wij hebben 2022 al lang uitgezaaid. Tijd om weer terug te kijken en vooral vooruit te kijken naar het jaar dat nu aan onze voeten, maar vooral ook aan mijn voeten ligt. Wat zijn mijn verwachtingen?
Na de zomer wist ik dat er een spannende tijd zou aanbreken, maar die tijd duren iets langer dan verwacht. De stress steeg met de dag, want ik moest een zou nog in 2022 een nieuwe baclofenpomp moeten krijgen, anders had ik geen baclofen meer en dan zou ik niet meer goed functioneren. Het wachten duurde en duurde maar. Mama belde elke dag, ze wisten gelijk wie ze was. “o ja, jij bent de moeder van Selina Terenghi, toch?” ja, dat moet je hebben want dan weet je dat ze je kennen.
Na de zoveelste keer was het raak. Yes! Ik wordt 5 december geopereerd! Ik had gemengde gevoelens erover. Ja, het moest gebeuren maar tegelijkertijd ook spannend om onder narcose te gaan! Ik leefde er helemaal naar toe. Volgende week wordt ik dan eindelijk geopereerd. Die week was een rollercoaster (die naam had ik bedacht voor een blog, maar ik kreeg het niet voor mekaar).
De vrijdag ervoor kreeg ik weer keelpijn, dus vertrokken ik weer naar de huisarts. Met een verwijzing naar de KNO werd ik weer naar huis gestuurd. Dat weekend werd ik verkouden. Kák! Mijn operatie. Thuis twee zelftests gedaan en allebei negatief. Mama heeft toch het ziekenhuis gebeld om te zeggen dat ik verkouden ben. Geen probleem! Ik moest wel een uur vroeger dan gepland in het ziekenhuis zijn om voor de zekerheid nog een pcr-test te laten afname, want ik kon toch geen covid hebben?!
Met alle tassen en een de losse tobi standaard, die ik van lieve vrienden mocht lenen, vertrokken wij naar het AMC in Amsterdam. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis zat ik te wachten op mijn kamer die nog niet klaar was. Na lang wachten kon ik mijn kamer in en werd er een pcr-test afgenomen.
“Ja, we moeten je alvast klaar maken voor de OK”. Dus ik mijn sexy OK-jasje en mijn steunkousen al aangetrokken. De anesthesist kwam zelf nog en mijn longen lonken goed.
Toen kwamen zij in vol or naat binnen. Okey, ik wordt opgehaald voor mijn operatie. Maar niks is minder waar. Ze kwamen met het nieuws dat ik positie ben. Er ging vanalles door mij heen, kák! Ik was boos, verdriet, bang en teleurgesteld tegen. Ik wil bij niet mijn bed uit. Maar ja, ik moest wel. Dus vertrokken wij weer met alle reutemeteut weer naar huis. Mijn bed in!
Toen ik thuis kwam heb ik eerst ontbeten, want ik moest natuurlijk nuchter zijn voor de operatie. Toen ben ik mijn bed in gedoken en heb ik 2 uur geslapen. De week was verwarrend, want ik zou toch geopereerd worden? En toen begon de hele stress van voor (inmiddels stond ik al op de spoedlijst).
Het gebel begon weer opnieuw. “ze staat nu ingeplant voor 30 december.” Okey 30 december, dat is nog nét 2022. Spanning steeg. Wat als het tóch niet door gaat? Zit ik dan zonder pomp? Ik was inmiddels zo spastisch van de onzekerheid en de stress dat ik mij af begon te vragen of mijn pomp het nog deed.
Ik had zin in kerst omdat het een feest is wat bij ons uitbundig wordt gevierd en om ik wist dat de week erna een pittige week zou worden. Maar het mooie, witte plaatje zag er voor ons anders uit.
Vrijdag kwam ik opgewekt naar huis, want mijn vakantie was dan éindelijk begonnen! Maar thuis zat er verdrietig nieuws op mij te wachten.
Laika, mijn hond, kwam vrijdag niet meer uit z”n mand. Hij had de hele dag niks gedronken. Toen is mama naar de dierenarts gegaan die heeft ons doorgestuurd naar het ziekenhuis voor dieren, Daar hebben ze geconstateerd dat hij iets aan zijn hart en lever heeft. Met pijnstillers en de boodschap “ik weet niet of hij de nacht door komt”. Hebben we hem weer meer gekregen want wij zagen het niet zitten dat hij daar alleen zou blijven ter bewaking en dat hij dan zonder ons gaat.
Hij heeft de nacht doorstaan met pijnstillers. “De volgende ochtend kwam de dierenarts (die Laika goed kent) en kwam met het nieuws dat het maar beter is voor hem dat hij in de hemel gaat huppelen.
Na het afscheid van Laika, begon het volgende avontuur! 30 december kreeg ik dan eindelijk mijn baclofenpomp! Nog nét in 2022. Ik had een dubbel gevoel in mijn buik. Ik was blij omdat het eigenlijk zover was, maar tegelijkertijd ook spannend. Gelukkig is alles goed gegaan en lag ik de 31ste weer lekker in mijn eigen bed.
Nu ik mijn nieuwe pomp heb, merk ik dat ik meer ontspannen ben. Ik heb niet meer die heftige spasme aannvalen. Ik zit lekkerder in mijn vel. En nu is het om vooruit te kijken, want je moet niet meer achter om kijken.
#hetlevenvanselinaterenghi
