Er is weer zo veel gebeurd afgelopen maand. Tjonge, heb ik echt een maand niet geschreven?
In mijn vorige blog vertelde ik dat ik bloed had laten prikken omdat ik zo moe ben. Ja, ben. Ik ben nog steeds niet de oude en uit het bloedonderzoek kwam ook niets geks naar boven. Maar ja, wat is het dan wel?
De huisarts zei dat één waarde niet goed was, maar dat dat niet zo erg is. Toch moet ik binnenkort weer prikken om te kijken of het is veranderd.
In mijn hoofd spookte vele dingen. Een van die dingen was de sessie Stembevrijding. Dat heeft mij niet los gelaten.
Daarom heb ik ook in mijn omgeving rond gevraagd of ze een alternatief wisten. Weinig mensen kennen het begrijp “Stembevrijding”. Ik baal dat er geen alternatief voor mij is. Maar ik heb iemand gevonden die op een andere manier mij kan helpen!
Ik ben heel dankbaar dat ik vele mensen om mij heen heb. Mensen die proberen mee te denk. Zo ook Conny!
Ik kom bij Conny al een stuk of 5 jaar. Elke 6 weken ongeveer (soms zit er korter tussen;) Zij had mijn blog gelezen waarin ik over Stembevrijding vertelde en ze zei dat zij mij misschien ook kan helpen. Ik was blij verrast. Ik dacht bij mezelf hoe kan massage en Stembevrijding gecombineerd worden? Nou, het kan!
Terwijl ze haar hand op mijn mijn rug legde moest ik geluid maken vanuit de pijnlijke plek in mijn rug net als bij Jacky. Ik ontspande en mijn rug werd soepele. Het was een apart gevoel. Ik ben blij dat ik dat ontdekt heb dat zij dat ook kan en ontzettend dankbaar dat ik die mensen heb gevonden!
Ondertussen kwam mijn vakantie steeds meer dichterbij. Ik ben eerst nog een weekje bij mij PGBer geweest omdat de rest van mijn familie in Zeeland was. En ik? Tja, ik had net twee weken vakantie gehad en moest weer naar mijn werk. Ik had daar geen probleem mee omdat ik in mijn achterhoofd had dat ik de week erop mijn zeilweek had gepland! De week raasde langs mij heen. Ik was blij dat ik nog aan het werk was, maar tegelijkertijd was ik al super nerveus voor mijn vakantie. O, dat duurt nog 7 dagen. Maar toen het eenmaal zover was vond ik het kapot Spannend!
Omdat papa en mama de rolstoelbus mee hadden en mijn PGBer geen aangepaste bus heeft moest ik met Valys (zo ben ik trouwens ook in Culemborg gekomen). Ik ging alleen met de taxi en mijn PGBer reed achter mij aan met al mijn spullen. Onderweg moesten wij nog iemand afzetten in Almere volgens mij.
Bij aankomst was ik de eerste van de groep, ook mijn pgber was er nog niet. Dat was best spannen. Alle ogen waren op mij gericht. En dan maar vertellen wie je bent en waar je vandaan komt. Ik vind dat ik het best goed heb gedaan. Het was een gezellig groep en wij hebben echt gelachen. Er is die week zo veel leuke dingen gebeurd dat ik er een paar momenten uit ga halen. Bijvoorbeeld de allereerste avond!
Na het avondeten hebben de eerste boottocht gemaakt. Het was een groot zeilschip waar wij met rolstoel en al op konden. Ik keek mijn ogen uit en vond het zo vet.
Eenmaal op de boot zei de kapitein: Selina, wil je sturen? Ik voelde mij net een klein meisje die voor het eerst met nieuw speelgoed ging spelen.
Ik werd op een plato gereden die omhoog kan. Daar ging ik hoor!
De kapitein had al mijn pook gezien met mijn handvat. Die heeft hij na gemaakt waardoor ik ook kon sturen! Toen zei hij: ”wil hem de haven uit sturen of zal ik het doe?” Nou, doe jij maar de eerste keer…….. Maar ik was goed gekeurd als stuurvrouw!
Dagen vlogen voorbij. Iedere gingen we het water op. Elke dag weer een andere route, elke dag weer een andere sfeer, maar elke dag was even leuk. Op de laatste avond heb ik mezelf overwonnen! Wij gingen kanoën wie wilde. Ik wilde zo graag dat ik het toch gedaan heb! Ik was bang dat ik in het water viel, maar ik wilde zo graag!
Ik ben zo blij dat ik het heb gedaan.
Het was begin van de avond en de zon zakte langzaam het water in. Het was stil. Geen zuchtje wind. Af en toe kwam er een boot voorbij. Ik genoot om even voor mezelf te zijn, om mijn leventje hier voor heel even achter mij te laten en te genieten van de mooie zonsondergang!
Nu ben ik weer een week aan het werk en merk aan mijn lijf dat ik weer terug ben. Ik heb weer pijn. Ja, ik had op vakantie GEEN pijn en nu ik weer thuis slaap, slaap ik weer met pijn. Hoe komt dat?
Gelukkig heb ik woensdag weer massage. Kijken of dat helpt.
#hetlevenvanselinaterenghi
