acceptatie Ik wilde al lang geleden weer een nieuwe blog erop knallen, maar ik wist niet hoe. Mijn hoofd zat te vol. Vol met onzekerheden en veel vraagstukken, maar om het op papier te zetten vond ik ontzettend lastig.
Ik weet nog dat mijn vorig blog ging over mijn klokken tik en dat ik mijn eerste intake bij Altrecht had gehad en dat ik trots ben dat ik die stap heb genomen.
Nu zijn wij 4 maanden verder en heb ik (na wat geduld) sinds september elke week therapie. Het gaat goed. Ik ga er met plezier naartoe. Ik weet dat dat een beetje gek klik, maar het is een opluchting dat je na vele jaren weer geholpen wordt.
Het is een andere insteek dan dat ik op school had. Okey, misschien ben ik ook anders geworden. Andere klachten en ik merk dat ik anders naar dingen kijk.
Na een fantastische zeilvakantie wist ik dat het een pittig periode zou gaan worden. Daarom genoot ik enorm van mijn vakantie. Lekker de hele week op het water zijn en even alle zorgen vergeten. Een week waarin ik nieuwe vrienden heb gemaakt en heb gezien hoe hecht deze groep met elkaar was, want ik wist dat als ik weer thuis zou komen en zware periode op mij af zou komen.
In die periode zitten ik nu midden in. Een periode waarin ik veel onzekerheden en stress heb. Ik voel mij letterlijk een tikkende tijdbom. Waarom? Nou, omdat mijn baclofenpomp vervangen moet worden. Nou zou je zeggen dat dat niet zo erg is, maar zoals iedereen weet zitten de ziekenhuizen over vol. Dit is een mooi voorbeeld van uitgestelde zorg.
En ik? Ik wacht af. Ik wacht af totdat ik wordt opgeroepen. Is het leuk? Nee! Is het stressvol? Ontzettend! Vooral als je elke 6 uur een piep uit je buik hoort. Maar ja, wat kan je daar aan? Precies, niets. Door gaan met je leven en leuke dingen plannen zoals massages, weekendjes weg op fantastische plek waar je kunt lachen en ook je andere kant kunt laten zien.
Het is een plek waar ik me thuis voel en mag zijn wie ik ben. Of ik nou vrolijk of verdrietig ben, ik mag zijn wie ik ben en dat is erg fijn. Het is altijd lachen als ik daar ben. Ik doe dingen die een echte puber zonder beperking ook zou doen. Lekker film kijken in bed en taart eten in bad als ontbijt. Het lijkt net een studentenhuis.
Ik bewandel mijn pad verder. Op mijn eigen tempo, in mijn eigen vorm. Ik pak dingen op en laat ze weer los, zoals in het echte leven en ik zie wel waar het schip strand.
#hetlevenvanselinaterenghi
